Aurora en Nieuw Aurora

5 juli 2015 - Aurora, Suriname

Aurora en Nieuw Aurora, 
We willen wat meer info. geven over de dorpen waar we geweest zijn, Aurora en Nieuw Aurora, en Ladoani.

Aurora is een klein traditioneel dorp in Suriname waar afstammelingen van weggelopen slaven wonen, het gaat over in het dorp Nieuw-Aurora. Aurora ligt in het district Sipaliwini, in het ressort Boven-Suriname, aan de Surinamerivier, op 71 meter boven zeeniveau. In Aurora is een kerk en een school. In Ladoani, vlak naast Aurora, is een medische post en een klein vliegveld.

De burgemeester of kabiten heet Bernard, hij was ook onze gids. Zijn gebied heeft ruim 6000 inwoners, inclusief de bewoners van Aurora. Hij was in 2011 veertig jaar en had toen twee vrouwen van 25 en 27 jaar. Nu in 2015 heeft hij nog maar 1 vrouw die net bevallen was van een meisje. Zijn opvolger zal volgens hun traditie een man zijn uit de familie van zijn eerste vrouw. Zijn oom heet Reinier, hij wordt meester genoemd omdat hij dertig jaar les gaf. Meester Reinier en Kapitein Bernard, Aurora
 

In 1980 werd door de International Labour Organization beslist dat inheemse bevolkingsgroepen hun eigen land en rechtspraak mogen behouden. Dit betreft ongeveer 30% van Suriname. De inheemse bevolking mag wonen op het land waar hun voorouders vroeger werkten.

 

Aurora is een traditioneel dorp bewoond door acht families. Iedere familie heeft een eigen stuk grond waarop ze de benodigde hutten of huisjes bouwen. Mocht er geen ruimte meer zijn, dan wordt er buiten Aurora gebouwd, zo is Nieuw-Aurora ontstaan. De bewoners zijn Samarracaanse marrons, zij stammen af van gevluchte slaven. De bewoners willen absoluut niet gefotografeerd worden tenzij uitdrukkelijk toestemming wordt gegeven.

 

Aurora heeft lagere school. Alle kinderen die een lagere school in Suriname bezoeken, dragen een uniform: een spijkerbroek en een groen-witte blouse. De kinderen worden op kosten van de overheid met een korjaalboot uit hun dorpen opgehaald en teruggebracht. In het binnenland zijn geen middelbare scholen, kinderen die hier wonen moeten dan naar een internaat in Paramaribo.

 

Ieder gezin heeft een eigen stukje grond dat kostgrond wordt genoemd. De kapitein keurt goed als een familie van zijn dorp een nieuw stuk kostgrond wil hebben. In het dorp wordt daarop groente verbouwd, vooral watermeloen, cassave, kousenband en soms wat ananas. Ook kan een gezin een kostgrond buiten het dorp krijgen. Dat stuk moet dan eerst door de man kaalgekapt worden waarna hij het hout verbrandt. Dan moet de vrouw het onkruid weghalen en watermeloen planten. De eerste oogst kan al na enkele maanden op de markt verkocht worden en van de opbrengst wordt cassave geplant. Bananenbomen komen er spontaan, want die verspreiden zichzelf ondergronds, waardoor ze de brand overleefden. Na enkele jaren is de grond niet meer vruchtbaar genoeg en wordt een andere kostgrond geprepareerd. De oude kostgrond wordt dan weer snel door het oerwoud overwoekerd.

Aangezien cassave gemakkelijk groeit, zeer voedzaam is en gedroogd jarenlang bewaard kan worden, wordt dit veel verbouwd. Er worden platte ronde broden van gemaakt, die op open vuur gebakken worden. Daarna worden ze op een struik gelegd om in de zon te drogen. Gedroogd kunnen ze enkele jaren bewaard worden.

 

Vlak naast Aurora ligt Ladoani, dat ook onder het gezag van kabiten Bernard valt.

 

Het gezondheidscentrum beschikt over twee dokters, de ene is permanent op de post en de andere reist naar de andere dorpen

 

Iets verder is een vliegveld waar vliegtuigjes en helikopters op gras kunnen landen. Drie keer per week komt er een vlucht uit Paramaribo, hetgeen 45 minuten vliegen is. Het vliegveld wordt onderhouden door het Ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme.

Foto’s